یه دختر آمریکایی بود که مسلمان شده بود،

وقتی در مورد خطری که تهدیدش میکنه (بخاطر حجابش) سوال کرد،

بهش گفتند میتونی تقیه کنی و بخاطر حفظ جانت و امنیتت حجابت رو برداری،

هیچ اشکالی هم نداره

گفت اگه بخاطر حجابم جونمو از دست بدم شهید حساب میشم،

گفتند آره ،

گفت حجابم رو بر نمیدارم ، و کیفشو برداشت و با لبخندی وارد شهر شد…

(یک دختر تازه مسلمان شده آمریکایی منبع مجله خبرنامه تحلیلی آمریکا)

این عکس تکان دهنده توسط یک عکاس عراقی

در یک یتیم خانه گرفته شده است.

این دختر کوچک هرگز مادر خود را ندیده است...

بنابراین روی زمین نقشی از مادر ترسیم کرده

و در آغوش آن آرام گرفته است.

شکرگذار آنچه دارید باشید

و قدر آنرا تا وقتی که از شما گرفته نشده است

بدانید زیرا وقتی می فهمید که دیگر دیر شده است.

منتظریه اشارم هرچی که دارم بذارم 

دلموزیارت بیارم منی که آوارم

دلم اگه بی قراره چشام اگه هی میباره

ولی دلم غم نداره آقام دوستم داره

می شه شاهی کنی منوراهی کنی

چی می شه به منم یه نگاهی کنی

اگرچه روزمن وروزگارمی گذرد

دلم خوش است که بایادیارمی گذرد

چقدرخاطره انگیزوشادورویایی است

قطارعمرکه درانتظارمی گذرد

به ناگهانی یک لحظه عبورسپید

خیال می کنم آن تک سوارمی گذرد

کسی که آمدنی بود وهست،می آید

بدین امید،زمستان،بهار،می گذرد

نشسته ایم به راهی که ازبهشت امید

نسیم رحمت پروردگارمی گذرد

به شوق زنده شدن،عاشقانه می میرم

دوباره زیستنم زین قرارمی گذرد

همان حکایت خضراست وچشمه ظلمات

شبی که ازبرشب زنده دارمی گذرد

شبت همیشه شب قدربادو،روزت خوش

که باتوروزمن وروزگارمی گذرد

گفتم به مهدی برمن عاشق نظرکن

                     گفتاتوهم ازمعصیت صرف نظرکن

گفتم به نام نامیت هردم بنازم

                      گفتاکه ازاعمال نیکت سرفرازم

گفتم که دیدارتوباشدآرزویم

                       گفتاکه درکوی عمل کن جستجویم

گفتم بیاجانم پرازشهدصفاکن

                      گفتابه عهدبندگی باحق وفاکن

گفتم به مهدی برمن دل خسته روکن

                      گفتازتقواکسب عزوآبروکن

گفتم دلم بانورایمان منجلی کن

                     گفتاتمسک برکتاب وهم عمل کن

گفتم زحق دارم تمنای سکینه

                    گفتابشوی ازدل غبارحقدوکینه

گفتم رخت راازمن واله مگردان

                    گفتادلی راباستم ازخودمرنجان

گفتم به جان مادرت من رادعاکن

                    گفتاکه جانت پاک ازبهرخداکن

گفتم زهجران توقلبی تنگ دارم

                    گفتازقول بی عمل من ننگ دارم

گفتم دمی بامن زرافت گفتگوکن

                    گفتابه آب دیده دل راشستشوکن

گفتم دلم ازبندغم آزادگردان

                    گفتاکه دل بایادحق آبادگردان

گفتم که شام تاردلهاراسحرکن

                    گفتادعاهمواره بااشک بصرکن

گفتم که ازهجران رویت بی قرارم

                    گفتاکه روزوصل رادرانتظارم

غروب جمعه دلگير با دعاي سمات

                            دل شكسته من مي‏زند دوباره صدات

هزار پنجره، پرواز مي‏كند تا اوج

                           هزار پنجره از اين دريچه‏هاي نجات

نشسته‏اي به بلنداي لحظه‏هاي يقين

                          و زير پاي تو جوشيده، نيل، دجله،

فرات و دانهْ دانه تسبيح دست سرشارت

                          به نخ كشيده‏اي از اجتماع گنگ كُرات

زمين دچار تشنُّج، دچار بحران است

                        شبيهِ گوي مقوّايي بدون ثبات

تو سرنوشت زميني، چرا نمي‏آيي؟

                       غروب جمعه دلگير با دعاي سمات

چشمم به جز بروی تو بینا نمی شود

مایل به سیر و گشت و تماشا نمی شود

عالم اگر به طنز شود چون تو نیستی

لبهای من به خنده دگر وا نمی شود

خواهان حرکتیم ولی غیر ممکن است

پایی که سست گشت توانا نمی شود

با جان و دل قبول نمودیم بار عشق

گفتیم پشتمان که دگر تا نمی شود !

غافل از اینکه عارضه عشق در جهان

تنها غمی بود که مداوا نمی شود

آنگه به اشتباه خود آگه شدم که هیچ

راهی برای فیصله پیدا نمی شود

حالا نه اینکه پشت من از دوریت خمید

طوری خمیده است که بالا نمی شود

یار غریب ، این کلام تو در خاطرم پرید

حق با تو بود ، فاصله معنا نمی شود

بارخدایا

مگذار، برای پناه از خطر دعا کنم .

بگذار، در مقابل خطر، بی ترس وبیم باشم !

مگذار، چاره های رنج را جستجو کنم .

بگذار، دلی تمنا کنم که بر رنج فائق بیابد !

مگذار، که در رزمگاه زندگی هم ایمان ها را به طلبم .

بگذار، بر نیروی خویش متکی باشم !

مگذار، که در اضطراب ترسناک ، نجات را آرزو کنم بگذار،

تمنای تحمل و حصول آزادی را داشته باشم !

مگذار، بزدل بوده برکت تو را فقط در کامروایی بدانم .

بگذار، احساس دست رحیمت را در نا کامی ها نیز درک کنم ...