یک وقت هایی می شود که

خودت را

تنها

چادریِ کلِ خیابان می بینی

لبخند بزن، رو به آسمان کن و بگو :

خدایا ؟!

ممنونم که بهم اجازه دادی بین همه ی

این آدمای رنگ وارنگ یه دونه باشم.

شک نداشته باش که این یک فرصتِ ویژه است

تا برایِ او (خدا) هم یکی یک دانه باشی . . .

از آن زمان که بر زمین فتادی .....

از پاسخ من معلمان آشفتند .. وز حنجرشان هر چه برآمد گفتند

اما به خدا هنوز هم معتقدم .. از جاذبه تو سیب ها می افتند

بیرق ما چادر خاکی ات ... مادر ...

گفتم میدونی چرا چادری شدم؟
گفت: چه می‌دونم، لابد این‌طوری خوش‌تیپ تری!
گفتم: نچ!
گفت: خب لابد فهمیدی این‌طوری حجابت کامل‌تره مثلاً!
گفتم: نچ!
گفت: ای بابا! خب لابد عاشق یکی شدی،

اون گفته اگه چادر بپوشی بیشتر دوستت دارم!!
گفتم: نزدیک شدی!
گفت: آها!! دیدی گفتم همه‌ قصه‌ها به ازدواج ختم می‌شوند؟ دیدی!!
گفتم: برو بابا… دور شدی
باز گفت: خب خودت بگو اصلاً
گفتم: یک جایی شنیدم چادر،

لباس “حضرت زهرا”ست و بهش افتخار می کرده ...
خواستم کمی شبیه “حضرت زهرا ” باشم ...تا به من افتخار کنه"

دل بابای علی پاره شدن را کم داشت/
این دهان گرگ ها بوی کفن را کم داشت /
با سر انگشت زنی شکل تنش ریخت بهم/
ریخت و پاش بدنش ضربه ی زن را کم داشت/
به سر نعش علی اکبر او می خندند/
این "جوان مرده" همین خنده زدن را کم داشت/
خواهرش با وجنات پدرش در راه است/
شمع و گل بود که پروانه شدن را کم داشت/
غیر یک تکه عبا نیست برایش کفنی/
پیکر اندازه ی یک دشت ، کفن را کم داشت/
میل کوثر نکند او به پدر محتاج است/
لب او گریه ی یک پاره بدن را کم داشت/
پسری روی زمین و پدری دست به سر ...
... بردن پیکر او گفتن "لن" را کم داشت/
از لبان او ندارد انتظاری این پدر /
بین اعضای تنش عضو دهن را کم داشت...!

شیری نداره مادرپیش تو آبروم رفت
گوش بده خواهرت گفت صبر کنید عمو رفت

پهلونه قصه ها رفته که آب بیاره
عمو که سقا بشه کار نشد نداره

عمو میاد به خیمه تا چشم رو هم بذاری
تموم میشه عزیزم قصه و بی قراری

خدای دریا دلا دلو زده به دریا
آب میاره اگه که آب باشه تا ثریا

تا سقا آب میاره رو هم بذار چشاتو
عمو بخواد میاره تا خیمه ها فراتو

نگاه نکن من و تو چه گریه هایی داریم
هنوز عمو تو راهه ما هم خدایی داریم

عمو میاد به خیمه با مشکی که پر آبه
رقیه جون بیدار شو الان چه وقت خوابه

مگه چی شد که عمه اینقده بی قراره
از گوش هرچی بچه ست گوشواره در میاره

اگر خدا به تو فرمود :

که لیاقت شهادت را نداری ؛ بگو :

مگر آنچه را که تا بحال به من داده ای لیاقتــــــــش را داشته ام ؟!

و یک رگ از خون من
بیابان ها را آبیاری می کند
این منم آزاده ی زمین آسمان
حالا کفش هایت را از  شانه ات بردار
خاک از  سایه ی شمشیر خالی شده ا ست
من با آبروی آب بازی نکردم .
مرا سنج بزن   دمام
در چراغ نفتی مادر بزرگ
خون من هنوز روشن است .