چقدر خنده داره  که آقا در تمام اوقات به یاد و مراقبت ما است

و مشتاقانه ما را می طلبد ولی ما در شبانه روز ؛حتی دقایقی را هم به

ایشان اختصاص نداده ایم....

چقدر خنده داره  زمانی که در مجلسی وارد می شویم

ویا به دیدار کسی می رویم سعی میکنیم زیبا و آراسته جلوه نماییم؛

اما به اینکه آقا ؛چگونه ما را بپسندد و چگونه ما را دوست داشته باشد؛

توجهی نکرده ایم و همیشه در محضرشان آلوده و زشت حضور یافتیم...

چقدر خنده داره که ما با این همه لطف پدرانه آقا ؛

ما هنوز ایشان را به عنوان یک عضو خانواده خود نپذیرفته ایم ،

چرا که یک فرزند ، به پدر خود افتخار می کند و جایش را در شادی ها خالی میکند

و هیچ گاه با گستاخی و بی حیایی در مقابل پدر نمی ایستد....

چقدر خنده داره  که ما غم مسکن و ازدواج، کار ،تجارت و حتی غم اعضای خانواده

و اقوام را می خوریم وبرای برطرف کردن همه این غم ها

تلاش میکنیم اما در بین غم های ما از غم تنهایی و مظلومیت آقا

از مشکلات و اضطرارشان از گریه ها و ناله هایشان که از گناهان ما سر

می دهند ، سهمی وجود ندارد...

چقدر خنده داره  که ما برای رسیدن به خواسته هایمان دست به دامان هر کسی می شویم

که او نیز برای بر آورده شدن حاجات ما دعا کند

؛اما افسوس که چنین حالتی را در فراق آقا نداریم،

چرا که ظهورشان برای ما به عنوان حاجت ضروری محسوب نمی شود.

چقدر خنده داره  که ما با اینکه در زمان حضور آقا هستیم ،

جوانی و عمرمان را به غیر از ایشان صرف کرده ایم در حالی که رئیس مکتب

شیعه امام صادق علیه السلام می فرمایند:

اگر او را درک می کردم تمام ایام زندگی را خود به او خدمت می کردم....

چقدر خنده داره که با اینکه ادعای دوستی با آقا را داریم ولی در برخی مجالس رویمان نمی شود

از ایشان سخن بگوییم چرا که به ما می

گویند مذهبی و متحجر...!

چقدر خنده داره  که در فعالیت های اداری و سیاسی مان از نام آقا استفاده مینماییم

اما هیچ گاه رضایت ایشان را در دستور جلسات و

نقشه هایمان در نظر نمیگیریم و شاخص فعالیت مان را با ایشان تنظیم نمیکنیم...

چقدر خنده داره با اینکه می دانیم که جد بزرگوار آقا ،

امام حسین  علیه السلام برای احیای امر به معروف و نهی از منکر قیام کردند و به

شهادت رسیدند اما ما به راحتی از منکر عبور میکنیم وخودمان را به ندیدن و نشنیدن می زنیم...

چقدر خنده داره که ادعای دوستی وجان فدایی آقارا داریم ،

ولی به توصیه هایشان توجهی نمی کنیم...

چقدر خنده داره که با این همه بی معرفتی و نا مهربانی ما ،

هرگز آغوش گرم و شیرینشان را بر روی ما نمی بندند...

حجت‌الاسلام و المسلمین حاج آقا قرائتی:

اگر در اینجا پسر من حضور داشت و 6 بار من او را صدا بزنم

که آقازاده با شما هستم و او در این 6 بار جواب من را ندهد ،

شما نمی‌گویید، چه پسر بی‌ادبی !!

حال اگر کسی که صدای اذان را بشنود ...

دو بار «حی علی الصلوٍة»

دو بار دیگر «حی علی الفلاح»

و بار دیگر «حی علی خیر العمل» به او گفته شود

و همچنان نسبت به اقامه نماز بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اهمیت باشد ؛

این شخص بی‌ادب نیست؟

الْخَبِیثَـــاتُ لِلْخَبِیثِیـــنَ وَالْخَبِیثُـــونَ لِلْخَبِیثَـــاتِ

وَالطَّیِّبَـــاتُ لِلطَّیِّبِیــنَ وَالطَّیِّبُــــونَ لِلطَّیِّـــبَاتِ

ســـــــــوره نور آیـــه 26

زنان ناپاک از آن مــــــردان ناپاکنـــد

و مــــردان ناپاک نیز به زنـــــــــان ناپاک تعلـــــق دارند

و زنــــان پاک از آن مــــردان پاک، و مــــردان پاک از آن زنــان پاکـــ...

ابوسعید را گفتند : كسى را مى شناسیم كه مقام او آن چنان است كه بر روى آب راه مى رود.

شیخ گفت : كار دشوارى نیست ؛ پرندگانى نیز باشند كه بر روى آب پا مى نهند و راه مى روند.

گفتند : فلان كس در هوا مى پرد. گفت : مگسى نیز در هوا بپرد.

گفتند : فلان كس در یك لحظه ، از شهرى به شهرى مى رود.

گفت : شیطان نیز در یك دم ، از شرق عالم به مغرب آن مى رود.

این چنین چیزها ، چندان مهم و قیمتى نیست.

مرد آن باشد كه در میان خلق نشیند و برخیزد

و بخسبد و با مردم داد و ستد كند و با آنان در آمیزد

و یك لحظه از خداى غافل نباشد

گنجشک با خدا قهر بود...... روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت...

فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت:

«می آید؛ من تنها گوشی هستم که غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم

که دردهایش را در خود نگاه می دارد… » و سرانجام گنجشک روی شاخه ای از درخت دنیا نشست...

فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشک هیچ نگفت و… خدا لب به سخن گشود:

«با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست.......» گنجشک گفت: «لانه کوچکی داشتم،

آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی کسی ام. تو همان را هم از من گرفتی.

این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستی؟ لانه محقرم کجای دنیا را گرفته بود؟ »

و سنگینی بغضی راه کلامش بست… سکوتی در عرش طنین انداخت... فرشتگان همه سر به زیر انداختند.

خدا گفت: «ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون کند. آن گاه تو از کمین مار پر گشودی. »

 گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود. خدا گفت:

«و چه بسیار بلاها که به واسطه محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی! »

اشک در دیدگان گنجشک نشسته بود. ناگاه چیزی درونش فرو ریخت...

 های های گریه هایش ملکوت خدا را پر کرد...

ما باید تا کی منتظر آمدنت باشیم.

عمرمان می گذرد و می رود اما هنوز در انتظار آمدنت هستیم.

همه جمعه ها را شمرده ام این جمعه هم رسید و تو نیامدی!

آخر دلم به کی خوش باشد؟

آقاجان! ما که نماز شب خوندن و شب زنده داری بلد نیستیم،

 ما که گوشه حوزه ها بزرگ نشدیم، ما که مقدس اردبیلی نمی شیم،

آقاجان! دنیا دارد از هم می پاشد.

 دیگر دخترها و پسرها را نمی شود از هم تشخیص داد،

 دیگر درمراسم های عروسی مردها و زن ها سر یک میز می نشینند!

دنیا اسم شما رو از یاد برده اما من بهتان قول می دهم اسمتان

را همیشه پایدار نگه دارم تا بیایید.

اى محبوب دلها!

تمام هستي ‏ام را خاك قدمت مي ‏كنم تا شايد نظرى به جاده دلم بيندازى ،

 چرا كه تو آفتاب يقينى، كه اميد فرداها هستى،

 تو بهار رؤيايى كه مانند طراوت گل ‏سرخ مي ‏مانى و نرم و سبز و لطيفى ،

 تو معنى كلمات آسمانى هستي كه دستهايش براى آمدنت

به زمين دعا مي ‏كند.

اى تجسّم مهربانى!

غيرت آفتاب و جلوه زيبايى ماه تو را توصيف مي ‏كنند

 و نفس آب تو رامعنى مي ‏كند و نبض خورشيد تو را وصف مي ‏كند.

خوب مي ‏دانم كه تو مي ‏آيى؛

 آرى تو مي ‏آيى

همانطور كه وعده كرده ‏اى و آنگاه است كه كلمه انتظار را از

لغتنامه ‏ها پاك خواهيم كرد.

پس اى تمام زيبايى!

بيا تا براى هميشه فريادرس عاشقان موعود باشى