خداي من . . .
چگونه نااميد باشم، در حالي که تو اميد مني . . .
چگونه سستي بگيرم، چگونه خواري پذيرم که تو تکيهگاه مني . . .
اي آنکه با کمال زيبايي و نورانيت خويش، آنچنان تجلي کردهاي که عظمتت بر تمامي
ما سايه افکنده . . .
يا رب! يا رب! يا رب!
فرازی از دعای عرفه با ترجمه دکتر شریعتی

نظرات شما عزیزان: