
به ياد آوريم آن زمان را كه خداوند با خستگي وصف ناپذير خويش،
هستي را به تصوير كشيد لختي نشست تا نفسي
تازه كند ...
نيم نگاهي به آخرين مخلوق خويش كرد ونجوا كنان
فرمود:« تو را براي تجسم بخشيدن به عشق خلق كردم كه با همه
توان وهستي ات عشق بورزي وايثار كني تا فرشتگان بدانند،
چرا بايد تو را تكريم كنند؟ »
سپس خداوند با غباري از مهر خويش ،
طبيعت را از آن هفتمين سقف آبي آسمان ،
گرد افشاني كرد وبدين سان، همه هستي ، عطر
وطعم عشق را گرفتند ...
نظرات شما عزیزان: